ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ

     Μέχρι το 1832 δεν υπήρχε κανένα ξενοδοχείο στην Αθήνα και οι ταξιδιώτες που έφταναν στην πόλη κατέφευγαν σε κάποιο από τα ερειπωμένα σπίτια που είχαν μετατραπεί σε πρόχειρα πανδοχεία ή προτιμούσαν τη φιλοξενία του έναστρου αττικού ουρανού. Το πρώτο κανονικό ξενοδοχείο εγκαινιάστηκε το 1832 κοντά στο Μοναστηράκι, με την ονομασία «Ευρώπη», από ένα ζεύγος ξένων, τον Ιταλό Καζέλι και τη Βιεννέζα γυναίκα του. Ο Γάλλος ποιητής Λαμαρτίνος, που πέρασε από την Αθήνα τον Αύγουστο του 1832, έγραφε για το ξενοδοχείο των Καζάλι ότι «είχε ασβεστωμένα δωμάτια, σωστά επιπλωμένα, δροσερή αυλή με μια πηγή και λίγη σκιά… Έλληνες υπηρέτες πρόθυμους και έξυπνους. Δεν ήταν διόλου χειρότερα από ό, τι θα συναντούσαμε σε κάποιο δρόμο της Ιταλίας, της Αγγλίας ή της Ελβετίας ».

     Με τα χρόνια χτίστηκαν στην Αθήνα καλύτερα και μεγαλύτερα ξενοδοχεία.

ΑΙΟΛΟΣ

     Το ξενοδοχείο «Αίολος»  βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αιόλου και Αδριανού στη συνοικία της Πλάκας στην Αθήνα και είναι ένα από τα πρώτα αθηναϊκά ξενοδοχεία της πρωτεύουσας.

     Με τα χρόνια χτίστηκαν στην Αθήνα καλύτερα και μεγαλύτερα ξενοδοχεία. Ένα από αυτά ήταν το ξενοδοχείο «Αίολος» στις παρυφές του «Πάνου Παζαριού» της παλιάς Αθήνας, που οικοδομήθηκε στα 1835-1837 βάσει στοιχείων του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη (1802-1837).

Είναι ένα κτίριο με οθωμανική αρχιτεκτονική μορφολογία, με πολλά παράθυρα που βλέπουν προς την πλευρά των δύο δρόμων και μαγαζιά στο ισόγειό του.

     Το ξενοδοχείο «Αίολος» αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αθηναϊκού ξενοδοχείου της εποχής του Όθωνα. Στο μεταλλικό υπέρυθρο της κεντρικής εισόδου επί της οδού Αιόλου αναγράφεται η χρονολογία 1837, που δηλώνει τη χρονιά λειτουργίας του ξενοδοχείου. Σήμερα, το  κτήριο έχει αποκατασταθεί αρχιτεκτονικά στην αρχική μορφή του. 

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ TOURIST

Το πενταώροφο μέγαρο, χαρακτηριστικό δείγμα του ύστερου κλασικισμού, το οποίο καταλαμβάνει το οικοδομικό τετράγωνο των οδών Ερμού, Βουλής, οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1904-1909, με την προοπτική εξαρχής να λειτουργήσει ως ξενοδοχείο, για λογαριασμό του αργυροχρυσοχόου Χρήστου Τσιτσόπουλου. Όπως παρατηρούν οι αρχιτέκτονες Νίκος Μπελαβίλας και Βάσω Τρόβα, ο κατασκευαστής του 1904 είχε ενσωματώσει στο νέο οικοδόμημα (αντί να κατεδαφίσει) τις τρεις προϋπάρχουσες στο τετράγωνο διώροφες νεοκλασικές οικίες του 19ου αιώνα. Το ξενοδοχείο πρωτολειτούργησε το 1909, με δυναμικότητα 80 δωματίων, αρχικά υπό την επωνυμία "Τουριστικόν", που μετονομάστηκε σε "Grand Hotel Continental et Tourist" μεταξύ των ετών 1914-1920, για να επανέλθει τελικά στο απλό "Tourist". Aπό την πρώτη στιγμή, στο ισόγειό του στεγάζονταν καταστήματα (κυρίως εμπορίας υφασμάτων), τα οποία, μετά το 1932, επεκτάθηκαν και στους δύο πρώτους ορόφους, μαζί με ορισμένα γραφεία, ενώ το ξενοδοχείο (που διερχόταν κρίση), περιορίστηκε στους δύο επάνω ορόφους, προτού διακόψει οριστικά τη λειτουργία του, τη δεκαετία του 1950. Η εγκατάσταση στους χώρους του πoλυκαταστήματος "ΑΚΡΟΝ-ΙΛΙΟΝ-ΚΡΥΣΤΑΛ", το 1965, επέφερε μεγάλες μετατροπές και σοβαρές αλλοιώσεις, σε μεγάλο τμήμα του κτιρίου. Μεταξύ των ετών 1997-2000 πραγματοποιήθηκε μια πλήρης αποκατάσταση των όψεων, παράλληλα με μια εκ βάθρων ανακαίνιση του εσωτερικού, προκειμένου να στεγαστεί πολυκατάστημα ενδυμάτων. 

Ηλιάνα Γιαννάκη

Οι Πλακατζήδες Του Μοναστηρακίου